Gisteren hebben we een mannen en vrouwen dag gehad. Max is gaan duiken en ik ben met de meiden naar de Low Isles geweest. Twee koraaleilanden in het Great Barrier Reef die ookwel de ‘turtle lagoon’ worden genoemd. Met de Wavedancer zijn we in een uur naar het koraal gevaren en we weten meteen waar de naam vandaan komt. Alleen de fok was gehezen, verder de motor aan en de deining was enorm. Even waren de kids bang dat ‘ie om kon slaan maar toen ze eenmaal gewend waren aan deze kermisattractie was het verder gelukkig geen probleem. Ze hebben de bleke gezichten met zakjes in de hand en een koud doekje in de nek geteld… Dit uitje was veel minder groots opgezet dan onze snorkeltocht van afgelopen dinsdag. De boot ging 20 meter voor het eiland voor anker en met pendelbootjes werden we met onze snorkelbenodigheden aan wal gezet. Overal om het strand lag koraal dat gaandeweg de dag toen het eb werd, steeds meer boven water kwam te liggen. Heel mooi en ook ideaal voor de kids. Voor Noa die weer staand in de zee met bril en snorkel naar de vissen en het koraal heeft gekeken. En voor Vita en Eva die vanaf het strand zo tussen het koraal door snorkelden. Afwisselend pasten Vita en Eva op Noa en heb ik mee gesnorkeld. Omdat het zo ondiep is komt de zon makkelijk bij het koraal en waren de kleuren geweldig. Spierwitte ballen breinkoraal, alle kleuren roze plat koraal en van die zachte, wiebelende takken in blauw en groen. Je zwemt er zo doorheen en schaaft je dus ook steeds aan het harde koraal. Of als je bijvoorbeeld even wilt staan en je zet je voet in iets kwabbelends, dan voelt dit best eng aan. Vanuit het pendelbootje hebben we 3 grote schildpadden zien zwemmen. Verder hebben we met z’n 4-tjes staan kijken naar Nemo die haar huisje had onder koraal dat zo goed als op het strand lag en hier haar kleintjes verzorgde. En alsof het zo moest zijn op ons laatste zeetripje, hebben we op de terugweg walvissen gezien!! Twee heel grote die langs de boot zwommen op max. 4 meter afstand. Met de ruggen zwommen ze boven water en wat waren ze kolossaal! Ik denk zo’n 6 meter. Iets verder op hebben we 2 andere zien spelen. Dit was op grotere afstand maar echt super. Met de staart in de lucht sloegen ze op het water, het water dat ze uit hun longen omhoog spuiten, de vinnen die boven het water uitsteken… echt helemaal te gek! Er was ook een enorme euforie aan boord, zelfs bij de crew die dit uiteraard vaker zien. Het walvisseizoen in Australie is van juli tot november. Vanaf juli zwemmen ze vanuit Antartica langs de oostkust naar het noorden om te paren en rond augustus weer terug. Het is dus ook voor de Aussies geen dagelijkse kost dat ze deze dieren zien zwemmen. Wat vonden we het jammer dat Max niet bij ons was! En wat hoopten we dat hij ze ook had gezien….