Het zand van Whitehaven krijgen we maar niet weg. Alles gewassen en nog zitten de handdoeken vol en ligt de camper er bezaaid mee. Dit silicaatzand is zo fijn… en vlijmscherp. Als het op de lens van de camera komt zit er meteen een kras op. We zien het maar als een souvenir van dit prachtige eiland. We waren moe van de trip en hebben de dag erna heerlijk rustig aan gedaan. Gezwommen, midgetgolf gespeeld en gewandeld. De kers op de taart was het avondeten. Temidden van de backpackers en locals hebben we aan de lagoon van Airlie Beach gebarbecued. Dit hadden we ons al de hele tijd voorgenomen maar de avonden waren te koud. Hier in de tropen is dit niet meer het geval en hebben we genoten van onze eerste beach BBQ! We hadden vanavond de spulletjes al gekocht voor een herhaling van zetten maar forget it. We zitten inmiddels in de wet tropics en het regent hier in Mission Beach behoorlijk. Een klein plaatsje met een hippie achtige sfeer, een verlaten baai met palmbomen en uitzicht op Dunk Island. Op zich een prachtig plaatje ware het niet dat hier in maart de ergste cycloon ooit heeft huisgehouden. Heel veel bomen liggen om, daken vernield, leegstand en straten overspoeld door zand. Heel surrealistisch. De wederopbouw kost veel geld dat er lang niet altijd is. Dunk Island is zelfs zo beschadigd dat het gesloten is en blijft voor toeristen. De meiden hebben mooi koraal verzameld dat nu op het strand lag ipv op het rif. Heavy hoor, dit natuurgeweld. Hopelijk komt dit leuke plaatsje er weer helemaal bovenop! Morgen rijden we door naar Port Douglas, onze laatste camper bestemming.
August 5, 2011
Compliment Carmen, je moet er toch maar weer even elke dag voor gaan zitten om een leuk verhaal te schrijven. En dan lezen wij ook nog alleen maar de gecensureerde versie, ben benieuwd naar de overige ankekdotes die zullen er ongetwijfeld ook zijn. In mijn beleving is Australie zo groot dat je dagen moet rijden om in een andere omgeving te komen, uit jullie verhalen maak je net weer op dat er gigantisch veel afwisseling is. Jullie krijgen de hartelijke groeten van Rachel, zij zit bij jullie buren, nl. in New Zeeland voor een half jaar waar ze stage loopt. Ook zij is helemaal in haar noppies “down under” tussen de “kiwi’s” zoals ze daar heten. Anyway, gaan we het nog meemaken dat Max de blog gaat bijhouden, jij gaat rijden in de camper en de kids het huishouden doen?
Goede reis!
August 9, 2011
Ha, ha Laura.. Max was je net voor. Dat rijden gaat er niet van komen. De bus is huge en ik ben blij dat max dat voor zijn rekening neemt! Ja, ze zeggen vaak over Australie dat je uren rijdt zonder iemand tegen te komen. Zelf had ik daarbij ook 1 en hetzelfde landschap in gedachten. Dit zal vast zo zijn in de outback. Maar aan de oostkust is vrij veel verkeer en is het landschap enorm gevarieerd. Je gaat van heide naar bos, naar weide, naar rivieren, de zee en hier in de tropen het tregenwoud. Soms heel western, dan weer hawai (hoe dat ook mag zijn) en dan weer net toscane. Echt super! Doe Je Rachelle de groeten terug en wens haar veel succes en plezier.