Na een relax ochtend aan het zwembad en, op uitdrukkelijk verzoek van de kids, een drankje aan de poolbar (heel interessant!) wilden we te voet de omgeving gaan verkennen. Bij het hotel linksaf en na 800 meter zouden we op het strand staan. Ik vroeg nog naar een trottoir en oh ja, alles was goed te belopen. Een trottoir hebben we niet gezien, scheurende brommertjes vlogen ons voorbij en non-stop toeterende auto’s. Als je hier geen brommer hebt hoor je er niet bij. Niet te tellen! En opvallend weinig voetgangers!

Na van de eerste schrik te zijn bekomen zagen we de super leuke winkels en restaurantjes die verstopt tussen de bouwplaatsen en hotels liggen. En dan zitten we nog niet eens in Seminyak maar in een voorstadje… De geuren zijn sterk en afwisselend. Uitlaatgassen op straat, bloemen, wierook en een kruidenlucht die we nog niet kunnen benoemen. Noa is er niet zo van gecharmeerd. Met afwisselend lopen, koffie drinken en winkelen hebben we het strand bereikt. Ieder hotel maar ook de meeste winkels en restaurants hebben een eigen verkeersbrigadier in dienst die de klanten weer de weg op helpt. Daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt.

Het strand blijkt een stuk heilig strand met een tempel ervoor. Juist toen wij aankwamen was er een druk bezochte ceremonie aan de gang waarbij de zeegoden werden geeerd. Heel veel bloemen en eten ging de zee in en na afloop wil je niet weten hoe het strand eruit zag. Vanwege het heilige karakter mocht je er niet zwemmen maar dit was overbodig te vermelden. Heel erg interessant om dit ritueel te aanschouwen. Hopelijk maken we dit nog een keer mee. Ook de kleine rituelen zijn trouwens erg leuk. Overal op de stoep, in winkels, op het dashbord en bij beelden liggen kleine rieten bakjes met offers erin. Deze worden iedere dag ververst en bewierookt. Indrukwekkend om te zien hoeveel zorg, tijd maar ook geld hieraan besteed wordt. Vanwege de hoeveelheid tijd zijn de offerbakjes tegenwoordig ook kant en klaar in de winkel te koop.

Over het strand zijn we helemaal naar Seminyak en nog verder gelopen. Op veel plaatsen waren marktkraampjes, heel kleurrijke strandtenten en veel vliegers in de mooiste vormen. Op sommige plekken was het strand zwart van kleur waar je voeten niet mooier van werden. Na zonsondergang zijn we op zoek gegaan naar een restaurant en per toeval bij een restaurant ‘uit de boekjes’ beland waar we inderdaad geweldig hebben gegeten op een supermooie plek. Ik had het er zelf in kunnen zetten Ik krijg trouwens heel veel lieve opmerkingen over de 3 meiden. Maar er is 1 gemis wat ik al gauw bij aankomst op Bali van de taxichauffeur heb geleerd. Meisjes zijn prachtig maar een jongen is heel belangrijk. De taxichauffeur was dan ook erg behulpzaam en wilde graag een balinees jongetje met me maken.. Maar ook vrouwen vragen me of ik ook een prins heb. In eerste instantie dacht ik dat ze Max bedoelde, dus antwoorde ik enthousiast ja. Oh dan was mijn geluk helemaal compleet! Bij het zien van Max moest ze erg lachen, ze bedoelde natuurlijk een jongetje.. We hebben ons slap gelachen en gaan deze week zeker een keer bij deze leuke vrouw eten!